Leven begint elke dag opnieuw - Roman van Carl Slotboom - Lezen

Hieronder een stukje tekst uit mijn roman.

De kamer, waar Bob zich op die donderdagmiddag, bijna vier weken na de eerste ontmoeting met Becky bevindt, biedt uitzicht op een ruime binnenplaats, die aan alle kanten wordt omsloten door kolossale, vooroor­logse gebouwen met groene deuren en vele vensters. Het houtwerk is slecht onderhouden en vertoont hier en daar scheuren. Voor één van de vensters is een plaat hard­board getimmerd, waarop iemand met een verfbus een tekst heeft gespoten. Op de binnen­plaats staan drie bomen. Ze moeten reeds vele jaren oud zijn. Hun stam is verweerd, met diepe groeven en hun takken zijn dik en geven veel schaduw.

Over de daken klinkt het geroezemoes van de stad. Gelui­den van voorbij rijdende trams en auto's, knetterende bromfietsen, stemmen, muziek en geluiden die moeilijk te definiëren zijn. Ondanks al deze geluiden heerst er op de binnenplaats een bijna weldadige rust, een rust die je niet verwacht in het centrum van een grote stad.

Bob en Becky zitten op de rand van haar bed. Meteen bij binnenkomst in de kamer had hij gezocht naar de foto aan de wand. Hij was weg en er hing nu iets anders.

Naast het bed staat een klein houten tafeltje waarop enkele kaarten staan die ze heeft gekregen voor haar verjaardag. In één van de twee plastic doods­koppen deponeert ze, wanneer het klei­ne asbakje te vol dreigt te raken, de as en de peuken. De kamer is groot, de muren zijn verveloos en op de grond ligt zeil. In het midden staat een houten wand, die de kamer in tweeën verdeeld. De ruimte achter de wand wordt niet bewoond en er staat alleen een bed, waarop een donker­bruine matras ligt. Aan de tussen­wand hangt een wasrekje, met daaraan een kleurige beha, die schril afsteekt tegen de deprimerende ruimte waarin ze hangt. Tegen de ach­terwand is een plank getim­merd waarop allerlei prullaria staat. Aan het voeteneinde van het bed staat een houten stoel met daarop een goedkoop televi­sietoe­stelletje en in een bruine kast liggen en hangen de weinige kle­ren die ze heeft. Posters met kleuri­ge agressie­ve beelte­nissen schreeuwen door de kilte van haar bestaan. Een handje­vol bezittingen en een leven boordevol ellende.

'Waarom wil je speciaal een boek over mij schrijven?'

'Eigenlijk wil ik een boek schrijven over iemand die op straat heeft geleefd.'

'Het had dus ook iemand anders kunnen zijn?'

'Ja, eigenlijk wel ja.'

Mijn God, denkt Bob, mijn God nee, het had geen ander kunnen zijn en van dat boek is ook gelogen. Hij voelt zich onzeker worden en vreest dat Becky het merkt. Ze zal het ongetwijfeld merken, hij is er van overtuigd dat hij het uitstraalt. Hij heeft nooit kunnen liegen, als kind al niet. Zelfs een leugentje om bestwil lukte hem nooit, zonder rood te worden. Ook nu voelt hij dat hij een kleur krijgt.

'Wat wil je allemaal weten?'

Godzijdank, ze heeft zijn onzekerheid en leugen niet gemerkt. Het zou ook kunnen zijn dat hij helemaal niet rood geworden is zo-even toen hij zijn leugen vertelde, dat hij het zich alleen maar had verbeeld.

'Nou ja', zegt hij aarzelend, 'wat je allemaal zo hebt meegemaakt in je leven.'

Het klinkt magertjes en weinig overtuigend.

'Waarom heb je eigenlijk die pet op?'

Natuurlijk, die vraag had hij verwacht. Desondanks schrikt hij, maar heeft geen idee waarom precies.

'Daarom', antwoordt hij, terwijl hij de pet van zijn hoofd neemt.

'Gatver', zegt Becky en trekt een vies gezicht. 'Heb je een ongeluk gehad of zoiets?'

'Ik ben geopereerd.'

'Wat had je dan?'

'Iets in m'n hoofd dat er niet hoorde. Het is er uit en alles is oké.'

'Oh… gelukkig.'

'Weet je inmiddels al hoe je je verhaal wilt beginnen?'

'Nee, geen idee.'

'Begin bij je ouders bijvoorbeeld, dan komt de rest vanzelf wel.'

'Mijn ouders', zucht ze en staart aan hem voorbij, 'ja, daar kan ik wel het één en ander over vertellen.'


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Nog twee nachtjes slapen.......

Verschijningsdatum van mijn roman

Leven begint elke dag opnieuw - Roman van Carl Slotboom - Lezen

Leven begint elke dag opnieuw - Roman van Carl Slotboom - Korte inhoud

Leven begint elke dag opnieuw - Roman van Carl slotboom